World of Dogs
Tereny => Las => Wątek zaczęty przez: Kiyo w Grudzień 26, 2014, 22:34:01
-
Las pełen drzew i wielu zakamarków. Niekiedy małe dzieci przychodzą tutaj pozbierać kasztany, żołędzie i inne takie.. Dość chłodne miejsce w upalne dni.
-
Weszłam, spacerując dość żwawym krokiem i z otwartym pyskiem rozglądając się wokół, jednocześnie węsząc.
-
Wszedł spokojnie. Szedł prosto, jakby dumnie; z przyzwyczajenia. Tak już miał w zwyczaju.
Tego zimowego dnia nic nie było nienormalne, ba, wszystko było aż za normalne, po prostu tak mu się nudziło, że wybrał się na spacer.
Jego wybór padł na las. Był niby tu niedawno, jednak nie miał czasu na rozglądanie się i podziwianiu widoków i zapachów. Praca psa komisarza jest pracą wymagającą maksymalnego skupienia.
Teraz jednak miał dużo czasu. Skoro weekend, to i wolne.
Wyczuł kogoś. Jakąś suczkę. On nie należy do tych jakichś samców, którzy rzucają się na każdą lepszą i zatruwają im życie. Stwierdził, że nie będzie się narzucał. Bo po co?
Przyśpieszył kroku. Zaczął biec truchtem. Trzeba trzymać formę.
-
Wyczułam zapach obcego mi psa, więc z chęcią ruszyłam w jego kierunku. Przyspieszyłam, biegnąc z lekkością i swobodą. Zobaczyłam go i zamerdałam ogonem, a po chwili stanęłam w miejscu. Dość przyjacielsko merdałam ogonem, czekając na jego reakcję. Zastanawiałam się, czy w ogóle wie, że tu jestem, bo wyglądał na pochłoniętego bieganiem.
-
Spojrzał na nią. Jak zaczarowany zatrzymał się w miejscu jak wryty. Zdawałoby się, że dostał ataku, czy coś w tym stylu.
Zamerdał ogonem. Lekko "ukłonił się", jako gest szacunku. Cenił w sobie szacunek innych, a jego zasadą było "szacunek za szacunek, chamstwo za chamstwo". Ostrożnie podszedł do niej.
- Witam, szanowną panią - wyszczerzył się.
-
Również lekko się "ukłoniłam" i odpowiedziałam psim uśmiechem.
-Witam pana. - zaśmiałam się delikatnie, nieprzyzwyczajona do takich grzeczności.
-Czy mogę potowarzyszyć panu podczas biegania? - zapytałam, merdając ogonem.
-
- Naturalnie - uśmiechnął się przyjacielsko.
-
Powoli zaczęłam biec, truchtem, co chwilę troszkę zbyt nerwowo na niego spoglądając.
-
Biegł tuż koło niej. Nie biegł jakoś szczególnie szybciej czy wolniej. Łeb w łeb, ramię w ramię.
- Kiyo jestem.
-
-Kiza. - odparłam, dalej biegnąc. Lekko przyspieszyłam i się zaśmiałam, dość przyjacielsko.
-
Wdreptałem, przemieszczając się dość szybko, jak na tak krótkie łapki. Z podniesionym pyskiem lawirowałem między drzewami, zgrabnie unikając wszelkich gałęzi, kolczastych krzewów czy innych tego typu rzeczy, które zazwyczaj znajdują się w lasach, a które mogłyby w jakis sposób zagrozić. Byłem już całkiem niedaleko innych psów, kiedy w końcu poczułem ich woń - byłem tak zaabsorbowany nowymi oszałamiającymi zapachami, że nie zwróciłem na nich uwagi. Zaszczekałem.
-
Usłyszawszy głos innego psa, automatycznie zahamowałam, niemalże siadając i zrobiłam szybki zwrot. Popędziłam w kierunku małego pieska, by zatrzymać się dopiero tuż przed nim. Spoglądałam na malucha z góry, merdając ogonem, a po chwili odskoczyłam i położyłam przednie łapy na ziemi. Szczeknęłam niskim głosem dużego psa, po czym położyłam się na ziemi, wciąż merdając ogonem i patrząc wyczekująca na małego psiaka. Chwilę później spojrzałam na Kiyo i znów szczeknęłam, dość wesoło. Tyle psów do zabawy!
________________
Nie wiem, czy chciałbyś, abym się z tobą bawiła jak mój owczarek niemiecki z pewnym pekińczykiem - masochistą ;____;
-
Spojrzałem na suczkę bystro, z mieszaniną lekkiego zainteresowania i niechęci. Zaszczekałem cienko, jak na moją rasę przystało i usiadłem, przekrzywiając łepek na bok.
Chyba wolę nie wiedzieć, o co chodzi...O.e
Ja ci dam 'malucha' ;^;
-
- Cześć, Samil - mruknął, siadając. Odruchowo wyprostował się.
-
Przeturlałam się na grzbiet, patrząc na niego, a po chwili wstałam i podeszłam do niego, wąchając go. Zaraz po tym odskoczyłam i pobiegłam do Kiyo, dosłownie w niego wpadając.
_____________
Tak, wolisz nie wiedzieć xD
Wzięło mnie na takie typowo psie zachowanie .___.
Mój pies zawsze się tak zachowuje :p
-
Wydarłem się - naczy szczeknąłem - i zerwałem się na łapy. Po chwili zamilkłem i spojrzałem na Kiyo.
- Witoj.
-
Momentalnie podniósł się, gdy Kiza na niego wpadła. Zaśmiał się i trącił ją łapą.
-
Również się zaśmiałam, a na trącenie łapą odpowiedziałam tym samym. Po chwili popatrzyłam na pekińczyka i znów się położyłam.
-Cześć, maluszku. - zamerdałam ogonem.
-
Warknąłem. Pomimo niewielkiego wzrostu i dość łagodnego wyglądu, zabrzmiało groźnie.
- Na prawdę wierzę, że powiedziałaś to w dobrej intencji, jednak jestem dość drażliwy na puncie swojego wzrostu. Mam 3 lata, 'maluchem' na pewno nie jestem. - uniosłem brwi. - Wyglądasz na młodszą ode mnie. Jestem Samil, ksywek typu 'Sam' nie toleruję.
-
Zaśmiałam się i przewróciłam na grzbiet, ignorując większość jego wypowiedzi.
-Jestem Kiza. - znów zamerdałam ogonem, tym samym pokazując, że nawet jakby spróbował, to i tak się go nie przestraszę. Co innego Kiyo. Jego może bym się przestraszyła.
-
Wzruszyłem ramionami.
-
__________
Psy nie potrafią wzruszać ramionami .____.
Poniekąd nawet ich nie mają...
-
- Agr. Nie kłóćcie się. Drażni to moje uszy - jęknął. Nienawidził kłótni. Wkurzały go zwykłe sprzeczki.
-
-Ktoś tu się kłóci? - spytałam lekko zdezorientowana, wciąż leżąc na plecach. Przestałam merdać ogonem i spojrzałam na owczarka, obok którego leżałam. Czy to na pewno dobry pomysł leżeć tak w obecności dwóch, całkiem obcych mi psów? Jednak ich zapach nie niepokoił mnie w żaden sposób...
-
- Czuć to. Każdy, kto jest bardzo dobrze wyszkolony na komisarza czuje to. Tak jakoś z przyzwyczajenia. Ale lepiej zapobiec wcześniej, niż później.
Przeciągnął się.
- A w ogóle, to jak u Ciebie, Samil?
-
Otrzepałem się z suchych liści i paprochów i spojrzałem na Kiyo.
- W porządku. Niezła buda z miękką poduszką... Jeszcze tylko porządnego towarzystwa brakuje. - ostentacyjnie zerknąłem kątem oka na Kizę.
Nie czepiaj się wszystkiego...;^;
-
Wbiegłem truchtem. Niemal natychmiast wyczułem inne psy. Ruszyłem w ich kierunku, już po chwili stanąłem obok. Rozejrzałem się, chłodno oceniając sytuację. Po chwili zwróciłem się w kierunku pekińczyka.
-
Kolejny pies. Spojrzałem na niego wyniośle, napuszając i wyprostowując się; ot, zwykłe pokazanie, że nie jestem popychadłem, mimo swej małej rasy. Pomachałem krótko ogonem.
-
Rozejrzałem się. Dwa pozostałe psy rozmawiały, więc zagadałem do pekińczyka.
-Hej.
-
- Hej. - przyjrzałem mu się. Był wielki - wszyscy tu byli wielcy - ale może nie miał złych zamiarów. Zamerdałem znów ogonem. W sumie dobrze byłoby mieć sojusznika...
-
Widząc kolejnego psa mój ogon jakby zastygł. Szybko się podniosłam, stabilnie stając na łapach. Zamerdałam lekko ogonem, obserwując dobermana. Jakoś tak... Wyglądał dość groźnie. Kątem oka popatrzyłam na Kiyo. Może to wrażenie wynikało z lekkiej traumy z dzieciństwa.
-
Przyjrzałem się reszcie psów, po czym znów pekińczykowi.
-Jestem Avis. A ty? - spojrzałem na niego wyczekująco.
-
- Samil. Żadnych skrótów. - zastrzegłem.
-
Jakby instynktownie zbliżyłam się do Kiyo i "przytuliłam" się do niego bokiem. Dlaczego mam tę traumę... to utrudnia mi normalne życie. Jeszcze mnie weźmie za dziwaczkę czy coś.
-
Spojrzał kątem oka na Kizę. Przewalił oczami. Nie był przyzwyczajony do takich.. jakby to określić.. takich "przytulasów" czy coś w tym stylu. Jako komisarz musiał być twardy. Nigdy go nie głaskano, żadnych pieszczot. Delikatnie odsunął się i spojrzał na dobermana.
-
Również lekko się odsunęłam. Wciąż bacznie obserwowałam dobermana, a po chwili przerzuciłam wzrok na Samila.
-
Poczułem na sobie wzrok samicy, ale w tym momencie tuż przed moim nosem przeleciała mi wiewiórka, a za nią druga. Zacząłem się wydzierać (szczekać ;^;).
Deeeaaaan xD I Daaaryyyl xD
-
Spiąłem mięśnie, czując na sobie wzrok innych psów. Zastrzygłem uszami i spojrzałem na nich, po czym na szczekającego Samila.
-
Również zaszczekałam, ale tylko dwa razy, mając nadzieję, że uspokoi to trochę Samila. Miałam dość niski głos, jak na suczkę, ale tylko podczas szczekania. Zamerdałam lekko ogonem.
-
Przewrócił oczami. Takie szczekanie na wiewiórki według niego było dziecinne. Przeciągnął się i mlasnął. Stwierdził, że dzisiaj trzeba udać się do pracy. Skinął łbem wszystkim i udał się w stronę komisariatu. Wyszedł.
-
Nie wiedząc zbytnio co robić, wybiegłam za Kiyo.
-
Położyłem się. Spojrzałem na Samila.
-
Wydzierałem się jeszcze chwilę, dopóki zwierzaki nie zniknęły mi z oczu. Potem parsknąłem i usiadłem.
-
-Co to było? - spytałem, węsząc. -Wiewiórki?
-
- Tak. - szczeknąłem.
-
-Ach. - mruknąłem.