Facet uśmiechnął się.
- Chodź za mną - powiedział, otwierając drzwi do gabinetu naprzeciw. Skinął głową koledze.

Wszedł. Rozejrzał się i skierował wprost do gabinetu swego partnera. Zaszczekał na przywitanie.

Spojrzał kątem oka na Kizę. Przewalił oczami. Nie był przyzwyczajony do takich.. jakby to określić.. takich "przytulasów" czy coś w tym stylu. Jako komisarz musiał być twardy. Nigdy go nie głaskano, żadnych pieszczot. Delikatnie odsunął się i spojrzał na dobermana.

- Agr. Nie kłóćcie się. Drażni to moje uszy - jęknął. Nienawidził kłótni. Wkurzały go zwykłe sprzeczki.

- Cześć, Samil - mruknął, siadając. Odruchowo wyprostował się.

- Naturalnie - uśmiechnął się przyjacielsko.

Wszedł spokojnie. Szedł prosto, jakby dumnie; z przyzwyczajenia. Tak już miał w zwyczaju.
Tego zimowego dnia nic nie było nienormalne, ba, wszystko było aż za normalne, po prostu tak mu się nudziło, że wybrał się na spacer.
Jego wybór padł na las. Był niby tu niedawno, jednak nie miał czasu na rozglądanie się i podziwianiu widoków i zapachów. Praca psa komisarza jest pracą wymagającą maksymalnego skupienia.
Teraz jednak miał dużo czasu. Skoro weekend, to i wolne.
Wyczuł kogoś. Jakąś suczkę. On nie należy do tych jakichś samców, którzy rzucają się na każdą lepszą i zatruwają im życie. Stwierdził, że nie będzie się narzucał. Bo po co?
Przyśpieszył kroku. Zaczął biec truchtem. Trzeba trzymać formę.